Ξεσηκώνουμαι, άθελα μας, στάσεις ζωής από τους δίπλα μας, όπως ξεσηκώνουμε ακόμα και μορφασμούς ή τρόπους έκφρασης ή λέξεις ή συμπεριφορές. Ιδιαίτερα οι γυναίκες είναι πάρα πολύ υποβόλιμες από τη συμπεριφορά των άλλων γυναικών. Η εγκυμοσύνη μιας προκαλεί σφοδρή επιθυμία και στις άλλες να της μοιάσουν. Ευτυχώς ελάχιστες μόνο έχουν κάνει το απαράδεκτο πράγμα, το έγκλημα, να δέσουν τη φίλη τους χιαστί στο κρεβάτι και μ’ ένα μαχαίρι να της αφαιρέσουν το έμβρυο, όπως έκανε μία αμερικανίδα και μία γιαπωνέζα. Συνήθως ο υγιέστερος τρόπος να μοιάσουν στην άλλη είναι ένα παντρευτούν και αυτές και να μείνουν και αυτές σε κατάσταση ενδιαφέρουσα.
Όταν λέει ο Σεφέρης - και πολύ σωστά - ότι “όλοι είμαστε τραγικά αυτοδίδακτοι”, δεν εννοεί μόνο τη γνώση των βιβλίων αλλά και τους τρόπους φερσίματος, πορείας μες στη ζωή, που τους ξεσηκώνουμε από τους άλλους, θέλοντας να μοιάσουμε σε αυτό ή στο άλλο ίνδαλμα. Που άλλοτε είναι μακριά και αφηρημένο και άλλοτε είναι δίπλα μας και πολύ συγκεκριμένο. Γι’ αυτό και έχει τεράστια εκπαιδευτική σημασία το παράδειγμα (monkey see, monkey do) και όχι οι νουθεσίες. Οι άλλοι/ες μιμούνται κάποιον/α, βλέποντας τη συμπεριφορά του/της και όχι δίνοντας σημασία στο το τί λέει.
Γι’ αυτό και η τεράστια συζήτηση που ξεκίνησε σε όλη την Ευρώπη προ δεκαετίας για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια προκάλεσε στο Παρίσι την αυτοκτονία ενός έγκριτου ιστορικού, αλλά και στην Ελλάδα ζωηρότατες συζητήσεις. Διότι όσοι είναι αντίθετοι - και είναι η πλειοψηφία του λαού - φρονούν ότι τα παιδιά δεν κρίνουν τους γονείς τους από τα λόγια που τους λένε, αλλά από τη συμπεριφορά τους που βλέπουν και που καταλαβαίνουν ακόμα και αν προσπαθούν με χίλιους τρόπους να την κρύψουν οι γονείς τους. Άρα η ερωτική συμπεριφορά των ομόφυλων ζευγαριών είναι αδύνατον να μην επηρεάσει τα παιδιά, άσχετα από το πόση αγάπη μπορεί να τους δείχνουνε 24 ώρες το 24ωρο οι θετοί τους γονείς.
Μέχρι τώρα, όλοι εμείς, τέκνα ετερόφυλων ανδρογύνων, από πού μάθαμε την ερωτική συμπεριφορά; Όχι φυσικά από ειδικά μαθήματα από τους γονείς μας, αλλά συνθέτοντας ένα παζλ από πληροφορίες από δεξιά κι από αριστερά. Από τις πιο πιθανές (ταινίες, περίγυρος κτλ.) έως τις πιο απίθανες (μισόλογα, στο σχολείο κτλ.). Μεγάλο ρόλο λοιπόν παίζει η τριγωνική συμβίωση του κάθε παιδιού με την δυάδα μητρός-πατρός. Τριγωνοποίηση δεν μπορεί να υπάρξει με ομόφυλους γονείς 1 και 2. Αναπόφευκτα οι ταυτίσεις θα είναι ανάλογες. Και θα γίνονται αυτοματικά με τον μηχανισμό που αναφέραμε παραπάνω, των παιδιών που ξεσηκώνουν τα σουσούμια των γονέων. Χαρακτηριστικό είναι ότι η προφορά ενός παιδιού που γεννιέται στον Καναδά από Κρητικούς γονείς, θα είναι Κρητικιά! Δεν θα είναι Καναδέζικη. Αν, λοιπόν, η προφορά μας ξεσηκώνεται από τους γονείς, κατά μείζονα λόγο ξεσηκώνονται και οι στάσεις απέναντι στη ζωή.